สามร้อยสามสิบสี่คน

แสงแดดยามเช้าสาดส่องอย่างนุ่มนวลผ่านหน้าต่างบานกว้างสไตล์ปารีส ทอดลำแสงสีทองพาดผ่านทั่วทั้งห้องสตูดิโออพาร์ตเมนต์ ฉันตื่นนอนก่อนฌอง ลุค เหมือนเช่นเคย ร่างกายของฉันถูกปลุกให้ตื่นด้วยแรงดิ้นเบาๆ ของลูกน้อยในท้อง ลูกน้อยคึกคักแต่เช้า คอยย้ำเตือนฉันในทุกครั้งที่เขาเตะเบาๆ ว่าชีวิตยังคงต้องดำเนินต่อไป ไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ